Vervolg: Terug in Quito
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Mark
02 Februari 2006 | Ecuador, Quito
Morgen, dan konden we gaan. Je gaat er aan wennen zullen we maar zeggen, maar wat nu te doen? Robbert is weer alleen op pad gegaan, ik heb een poging gewaagd of ik kon gaan duiken. Maar helaas had ik hier geen rekening mee gehouden, had ik te weinig geld bij en was het totaal onmogelijk om ergens geld te krijgen. Met de bus een uur naar het volgende dorp, daar kon ik geld halen... Maar drie uur later was het te laat om nog te gaan duiken, dus viel ook dit plan in het water. Hij (is een plan mannelijk?) wel, ik niet...
Tussen het geld-proberen-te-regelen door had ik even met iemand gepraat die me in het Nederlands aansprak. Het was een tourguide die gewoon een gezellig babbeltje wou maken en wellicht hoopte om een dealtje te kunnen sluiten. Maar nadat ik hem direct had verteld dat we al wat geboekt hadden, bleef hij even geinteresseerd en vriendelijk. Nadat het duiken niet door was gegaan en ik een beetje het dorpje aan het bewandelen was, kwam ik hem nog een keertje voor zijn hutje tegen. Daar riep hij mij naar binnen om wat te laten zien, stelde hij zijn zoon voor en heb ik uiteindelijk de hele middag doorgebracht.
Het huisje waar de gehele familie woont, is echt super klein en het leven speelt zich dan ook voornamelijk op de straat af. Het was een gezellige middag en weer een goede gelegenheid wat spaans te leren, aangezien zijn zoon ook guide was en goed engels kon. ´s Avonds zouden we misschien samen voetbal gaan kijken: Ecuador - Honduras.
Later die avond was ik bijna vergeten dat het voetballen was. De eerste helft was net begonnen toen ik op zoek ging naar de kroeg waar die jongen aan het kijken zou zijn. Maar ik kon niemand vinden en heb toen maar even ergens anders de eerste helft gekeken. In de rust ben ik langs zijn huis gelopen, waar de zus het kleine broertje de opdracht gaf om mij naar de juiste plaats te brengen. Vijf minuten later zaten we ineens in een motortaxi op de weg uit het dorp. Laat maar gaan, laat maar gaan dacht ik. Ik zie wel waar ik uitkom...
Op de plaats van bestemming, bleek hij er helemaal niet te zijn. Wel iemand anders die maar aan het wachten was tot de wedstrijd begon. Pas na enkele minuten had ik hem overtuigd dat deze echt al bezig was (al bijna afgelopen ondertussen) en dat het op een ander kanaal werd uitgezonden. Omdat de taxi al weg was en je op deze plaats echt geen taxi zomaar aan kan houden, zijn we toen maar via het strand terug gelopen om de volgende dag in de krant te lezen hoeveel het was geworden.
Die volgende dag begon met de trip naar Isla de la Plata, deze keer gelukkig wel. Na eerst een uur met de boot over de oceaan te hebben gestuiterd, kwamen we uiteindelijk op het eiland aan. Eigenlijk had ik geen verwachtingen, maar in mijn eerste indruk vond ik het toch wat tegenvallen. Wat een dorre ellende... Eenmaal begonnen aan de wandeling bleek er toch veel te zien te zijn. Vooral vogels, eigenlijk alleen maar vogels en dan ook maar meteen heel veel vogels. Blauwe boobies (.)(.), fargat vogels, helaas zonder de opvallende rode zak die de mannetjes tijdens het paringsseizoen (wat nu dus niet was) hebben en masked boobies.
Aan het eind van de dag zat er nog een half uurtje snorkelen in, maar dit vond ik wel wat tegenvallen. De vissen waren er wel, maar je moest er diep voor duiken. Koraal was er weinig en niet zo kleurrijk als ik het ken. Maar ik vergelijk het dan ook meteen met het Reef voor Australie, wat misschien niet echt eerlijk is.
Hoewel ik iemand gesproken had die erg enthousiast was over zijn duiken, vraag ik me toch af of ik het mooi had gevonden of dat het tegen gevallen was. Vooral omdat het hier best duur is (90 euro voor 2 duiken). Ik kom nog wel een keer terug en dan gaan we wel bij de galapagos tussen de puinguins, schildpadden, zeehonden, dolfijnen, haaien en roggen liggen spartelen.
Klinkt niet slecht!
Na het eten zijn we nog even het dorpje doorgelopen en kwamen we weer langs de familie, nu helemaal compleet. Daar hebben we nog een uur of twee rondgehangen voordat we zijn gaan slapen om de volgende dag op weg naar Mindo te gaan.
Maar de volgende dag hebben we Mindo niet gehaald. Waar Robbert het vorige jaar in een rit tot aan Santa Domingo was gekomen, moesten we nu 2x overstappen. Op het eind van de rit stond de bus ook nog eens midden op een druk kruispunt stil om iemand die onwel was geworden bij een ziekenhuis binnen te brengen waardoor al met al we een uur of twee later dan verwacht op de busterminal stonden zodat we te laat waren voor de volgende bus naar Mindo.
De volgende dag zijn we meteen vroeg vertrokken zodat we rond 12 uur dan eindelijk op de plaats van bestemming waren. Hier hebben we snel een hostal gevonden, wat gegeten en de rest van de middag het geluid van de regen aangehoord. Regen die met bakken uit de hemel viel.
Op weg naar het avondeten, wilde Robbert eerst even de mail checken omdat zijn ouders ook in Mindo zouden zijn. En dat waren ze ook, want ineens zaten ze daar net een hapje te eten. Gezellig zijn we bij hen aan tafel aangeschoven, hebben we wat eten besteld en afgesproken om de volgende dag samen een wandeling te gaan maken. Maar de volgende dag konden we de afgesproken plek niet vinden, waardoor Robbert en ik maar alleen verder zijn gaan lopen en verder zijn gaan vogeltjesspotten. Na een paar uur lopen kwamen we boven op een berg langs een bordje waarop stond dat het een colibri-tuintje was. Brutaal zijn we naar binnen gestapt (het hekje stond open) en daar kwamen we onze hostaleigenaar tegen, hoe toevallig.
Hij wuifde dat we verder moesten komen en daar zaten we ineens tussen tientallen colibries!
Schitterend was het. Wat een beestjes, wat een geluid! Volgens mij hebben we er wel twee uur gezeten, honderden foto´s genomen, waarvan er een paar echt mooi zijn. Helaas ondekte ik te laat dat je via een telescoop met mijn camera ook nog erg mooie filmpjes kunt maken. Toen ik dat eenmaal door had was mijn kaart net zo vol als mijn batterijen leeg waren... Hier in Quito heb ik dus maar meteen alle foto´s op CD gezet, mijn batterijen weer opgeladen zodat mijn kaart nu nog steeds zo vol is als mijn batterijen leeg zijn, een lege kaart en volle batterijen dus.
Na een goede nacht slapen, heb ik met pa en ma Vernooij de bus naar Quito genomen en hebben we Robbert alleen achter gelaten. Hij heeft zich nog een mooie dag alleen met de hosteleigenaar geboekt om de hele dag vogels te gaan spotten zodat hij zijn record van vorig jaar (229(?) verschillende soorten) kan verbreken. Succes jong! In Quito werden we niet zo warm verwelkomt... Er stond een taxi te wachten, deze kon ik wel nemen dan zouden Trees en Kees wachten op de volgende. Bij de taxi in onderhandeling over de prijs voor mijn ritje was het opeens super hectisch. Mijn tas en kleren zaten onder de tomatenketchup, vijf man om me heen die overal naar wezen, vroegen of mijn sleutels gevallen waren (welke sleutels, ik heb niet eens sleutels!) en zakdoekjes aanboden. En waarschijnlijk was er ook iemand die op aan het letten was of ik iets van mijn spullen uit het ook verloren was om er snel mee van door te gaan. Gelukkig lag mijn backpack al zo ongeveer in de taxi en had ik zelf zakdoekjes in mijn kleine rugzak waardoor ik deze juist extra goed vast had. Gelukkig voor mij dan, want waar ik ongeschonden de taxi in ben gestapt, hebben ze de zelfde grap uitgehaald bij de ouders van Niek... En bij hun helaas wel succesvol... De gehele handbagage met alles erop en erin weg.
Ongelofelijk hoe ze het doen en hoe tien seconde je vakantie kunnen bederven... Gelukkig was de politie er snel bij, hebben ze meteen aangiften kunnen doen en hopelijk wordt alles goed en snel afgehandeld en is alles maar bij materiele schade gebleven. Sterkte ermee in ieder geval! En nog meer opletten geblazen hier dus...
In Quito heb ik aankomst niet veel gedaan. Wat noodzakelijke boodschappen (in en op een WC (Winkelcentrum en Watercloset (of waar staat het eigenlijk voor...)), mijn tour naar de Amazone geboekt en dit hele verhaal getypt... Hier is het nu 00.00 uur, over een paar uur ga ik dus met de bus naar het volgende avontuur en ik denk dat ik mijn slaap wel heb verdiend.
Gegroet, again,
Mark
-
03 Februari 2006 - 15:23
Je Collega's Joost En Miranda:
Je hebt het beter voor elkaar dan wij! Maar bij VisionWorks is het ook spannend hoor.... -
05 Februari 2006 - 11:37
Lydeke:
hey Mark!!
ik ben echt ENORM jaloers als ik je verhalen zo lees!! maar lig ook weer regelmatig dubbel!! echt super!!!heel veel plezier nog en ik blijf je volgen!! lijkt het net of ik ook ff weg ben uit dit saaie landje...
heel veel groetjes Lydeke -
06 Februari 2006 - 23:06
Mark:
Hallo!!
Leuke reacties! Volgende week praten we wel een keer bij over alles :) -
08 Februari 2006 - 07:53
Bob:
Hey die Mark, mooie verhalen hoor dat is wel wat anders dan Australie he! Maar even goed een mooi avontuur... Veel plezier nog en spreken elkaar weer!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley