Amsterdam - Buenos Aires

3 november 2015

Gisteren hebben we relaxed onze tas in kunnen pakken. Volgens mij zijn we nog nooit zo voorbereid op vakantie gegaan! De tas ruim op tijd gepakt, zelfs eergisternacht al in onze geleende tent (bedankt!) in onze eigen tuin geslapen. Even uitproberen hoe de tent bevalt. Het opzetten ging vrij voorspoedig, maar wat een klein tentje, en dan moeten er nog twee backpacks en twee paar stinkende schoenen bij! Dat worden gezellige knusse nachtjes, waar we hopelijk snel knock-out zijn. Is het niet van een lange slopende wandeling, dan hopelijk wel van onze schoenen :).

Het weer was precies goed voor de test. In Patagonië, het zuiden van Argentinië en Chili (bijvoorbeeld rond El Calafate) is het 's nachts zo rond of net boven het vriespunt, net als in Nederland nu. Uitkomst van de test: in de tent is het veel te koud om met onze zomerslaapzakjes bij drie graden de nacht door te komen. Maar met extra kleren en dikke sokken aan, moet het wellicht kunnen?

Voor nu, in de nabijheid van ons eigen bedje, hebben we om half drie 's nachts besloten toch maar lekker naar binnen te gaan en onder de wol te kruipen... We moeten nu immers niet ziek en chagrijnig worden. Chagrijnig zouden we de dag van vertrek wel worden...

Want de goede voorbereiding was toch niet op alles voorbereid. 's Morgens om vijf uur liepen we naar het station in Tilburg, via Breda en met de intercity direct zouden we om kwart voor acht op Schiphol staan, ruim twee uur voor vertrek (vijf voor tien). Voldoende tijd voor wat tegenslagen zou je denken. Echter reed de intercity niet direct, geheel niet zelfs... En toen werd het krap... Een alternatieve route ging namelijk via Dordrecht en Leiden (?) naar Schiphol en deed er een uur langer over dan de geplande intercity... Met vertraging kwamen we om iets na tien voor acht aan op Schiphol. Alle tijd dus nog, zou je zeggen..
.
En dat leek ook zo. Bij de bagagedrop stond een rij, maar eenmaal bij het scannen van onze incheckkaarten op de telefoon (tijdens de vertraging online maar alvast ingecheckt) werden we vriendelijk verwelkomd en dus sloten we aan bij een van de, nog werkende, automatische bagagedropmachines, voor zover dat een woord is.

Voor ons waren ze flink aan het treuzelen en toen wij eindelijk aan de beurt waren, zei het apparaat doodeenvoudig dat we te laat waren... Te laat? Het vliegtuig vertrekt pas over veertig minuten? en we staan hier al ruim tien tot vijftien minuten in de rij te wachten... Dit melden we bij een KLM medewerkster die ons vervolgens met een omweggetje naar de handmatige incheckbalie bracht. Voor ons stond iemand zijn bagage in te checken op onze vlucht. Dus alles gaat goed komen!

Maar toen wij aan de beurt waren, ongeveer rond tien voor half tien, kregen we ook daar te horen dat het niet meer kon?!... Vol ongeloof en zwaar gefrustreerd drong het tot ons door dat we het vliegtuig gingen missen... Een vliegtuig missen terwijl deze pas over een dik half uur echt vertrekt, dat voelt raar... Vooral omdat onze tickets gewoon gescand zijn en we gewoon in de rij aan mochten sluiten om de bagage te droppen.
Dus op naar de KLM balie om daar erachter te komen wat onze opties zijn.

Maar er waren meer mensen met dat probleem... Door ondermeer de mist van de afgelopen dagen en door verloren bagage stond er een flinke rij voor ons. We hebben ruim twee uur in onzekerheid zitten wachten... Eenmaal aan de beurt werden we vriendelijk geholpen en konden we gelukkig kosteloos overgeboekt worden naar een vlucht de volgende dag. Niet precies hetzelfde, maar met een extra tussenstop in Parijs.
We moesten de volgende ochtend om zes uur de bagage ingecheckt hebben om vervolgens via Parijs en Sao Paolo naar Buenos Aires te gaan. Feitelijk hadden we dus een dag voor de boeg van vier uur 's ochtends tot uiteindelijk twee uur 's nachts lokale tijd. Met de vier uur tijdsverschil zouden we dus van deur tot deur, in dit geval Amsterdam - Buenos Aires, zesentwintig uur aan het reizen zijn.

Nu maar eerst deze deur in Amsterdam zien te vinden en er een leuke dag van te maken. Uiteindelijk hebben we via AirBNB een plekje gevonden. Dit was wellicht ook niet zo'n slimme actie, want de aanbieder van een locatie heeft 24 uur om te reageren... Dus wellicht weten we of we mogen blijven slapen tegen de tijd dat we al lang in het vliegtuig moeten zitten . Afwachtend op een reactie zijn we alvast op pad gegaan en zo lagen we om twee uur in het Vondelpark in Amsterdam op ons nieuw gekocht slaapmatje naar vogels en vreemde vogels te kijken.
Gelukkig zit niet alles tegen en kregen we vrij vlot een reactie en konden we om drie uur terecht op een locatie dicht bij het Vondelpark (vandaar dat we daar al naartoe waren gegaan. Niet alles is toevallig :). In de tijd dat we aan het wachten waren, hadden we al een planning voor de avond in elkaar gezet op en rond het Leidse Plein: lekker Indiaas eten om de ellendige dag bij te vergeten en een voorstelling in het stadstheater (de dansshow 'Model') van Amsterdam onder het motto: Nu we er toch zijn.

De vermoeidheid van de lange dag sloeg bij mij toe waardoor ik niet tot het einde toe mijn ogen volledig open kon houden. Daar vond ik de show ook eerlijk gezegd iets te eentonig voor. Wel kon ik achteraf nog mijn ogen open houden bij het zien van het laatste half uur van PSV - Wolfsburg :).

Een paar uur daarna ging de volgende dag de wekker om vier uur en zoals gepland stonden we om half zes op Schiphol en liep verder alles gesmeerd. Langzaam, maar zonder problemen.
Vanuit het Vondelpark hadden we netjes eerst direct, later via Booking.com aan het hotel doorgegeven dat we de eerste nacht niet gingen halen, maar dat we een dag later zouden arriveren en we evengoed drie nachtjes wilden blijven slapen. Dat we de eerste nacht toch in rekening zouden krijgen, dat was dan maar zo...

Vijfentwintig uur later stonden we in ons hotel in Buenos Aires. Aan de balie, inmiddels was het een uur 's nachts (locale tijd, eigenlijk 5 uur 's morgens in onze lichamen), bleek onze kamer niet meer beschkbaar te zijn... We waren immers niet op komen dagen, was de reactie aldaar.
De communicatie tussen Booking.com en het hotel had als resultaat dat onze reservering zo was aangepast dat deze van 3 tot 7 naar 3 tot 8 november is omgezet. En ons hotel heeft onze kamer vervolgens netjes voor een nieuwe boeking vrijgegeven aangezien we de 3e niet op zijn komen dagen.

De tweede keer in mijn leven kom ik na middernacht aan in Buenos Aires en voor de tweede keer is er geen plek om te slapen. Nu gelukkig enkel in ons hotel en niet in de gehele stad... Na contact met Booking.com te hebben gehad, bleek de hotelmedewerker zich ineens te herinneren dat de keten om de hoek nog een vestiging had waar we gelukkig wel terecht konden.

Helaas was deze locatie niet echt top. Zo bleven de lampen knipperen, nadat je ze uitgezet had (oplossing: de peren eruit draaien) en moest je op de WC zitten met een douchecabine tussen je benen (en dat was enkel mogelijk nadat je broek eerst uitgedaan had). Daarnaast hadden we twee eenpersoons bedden, maar goed het was toch tijd om te slapen... Ook de gordijnen waren zuinig aangemeten waardoor er of in het midden, of aan de buitenkant licht binnen viel. Maar ook dat laatste is niet zo'n probleem na de afgelopen twee dagen...

Oftewel, de bedden sliepen lekker en de douche was prima, dus wat wil je nog meer!

Na een heerlijk nachtje slapen besloten we om Buenos Aires te gaan verkennen, van het weer en eten te gaan genieten en onze reis verder te gaan plannen. Daarnaast besloten we voor nu alles te accepteren zoals het is gelopen en in ieder geval niet nu om een en ander te gaan klagen, dat kan later nog:
- NS: geen trein
- KLM wel boarding pass scannen en ons in de rij aan laten sluiten bij de drukke bagagedrop en niet anticiperen op de situatie.
- Booking.com of het hotel voor onze verloren reservering

Dag 3, maar laten we doen alsof het dag 2 is, t/m dag 7 (of 6):

Donderdag 5 t/m maandag 9 november: Buenos Aires!

Ik was vergeten hoe groot deze stad ook al weer is en in eerste instantie leek mijn herkenning zo goed als nul. De eerste dag hebben we in het oude centrum rondgeslenterd om uiteindelijk via de promenade bij het national park in de buurt van wat winkeltjes e.d. te komen. Daar zijn we als eerste gaan informeren naar autohuur mogelijkheden. Maar damn wat duur hier!

Voor 16 a 18 dagen zouden we exclusief brandstof en andere kosten al meer dan 1100 euro kwijt zijn voor een Opel Corsa (Chevrolet Corsa hier?). Voor niet veel meer rijd je in Zuid-Afrika een dikke 4x4 met tent op je dak en in Europa rijdt je zoiets voor nog niet de helft van die prijs... Daarnaast zijn de afstanden enorm en zouden we vele dagen aan het rijden zijn.

Bij een tour operator om de hoek maar eens naar alternatieven vragen.
Naar El Calafate willen we, dat was eigenlijk het enige wat we als doel vooraf hadden. De Perito Moreno Gletsjer zien en de mogelijkheid om te wandelen in Fitz Roy National Park (of toch Torres del Paine?) waren de enige zekerheden waarvan we vooraf gezegd hadden: dat willen we op zijn minst toch echt graag misschien doen. Op de terugweg via Mendoza met wat wijn op zak weer richting Buenos Aires, dat was de andere helft van het plan.

De dames aldaar waren erg stellig: met de auto is veel te ver en grotendeels ook saai (uitgestrekte landschappen en kleine dorpjes, zijn mijn inziens verre van saai). Zij gaven aan dat de enige optie was: vliegen en dat dit prima te doen is en een betaalbaar alternatief. Hun advies was: El Calafate, Ushuaia en Mendoza. Alles met het vliegtuig. Per mail kregen we al snel te horen dat we het beste zelf de tickets konden regelen, zij zouden wat mogelijke activiteiten op een rijtje zetten.

Wellicht vliegen dus. Minder reistijd, minder vrijheid, maar wel meer tijd doorbrengen op de locaties waar we zullen zijn. In zowel Vietnam, Zuid-Afrika als Andalusië hebben we behoorlijke, zo niet enorme afstanden afgelegd (met bus of auto) waardoor je veel ziet, maar ook veel moet laten. We hebben zeker geen spijt van de keuzes die we toen hebben gemaakt, maar wellicht is vliegen als alternatief zo slecht nog niet.
Nadat we na een uitstekende lunch (volgt later) aangeschoten bij LAN-tours (vliegmaatschappij uit Chili) en een dag later de Argentijnse vliegmaatschappij Aerolinas Argentinas waren geweest, hadden we voldoende informatie vergaard om te weten wat we willen:
Vliegen van Buenos Aires naar El Calafate om vervolgens 14 dagen later van Bariloche terug naar Buenos Aires te vliegen. Dan houden we nog enkele dagen over in het zonnetje. Want de 14 dagen in het zuiden zullen een stuk kouder zijn!

De voorgestelde route per vliegtuig zou nog veel duurder worden dan een auto huren, vooral omdat enkel de vluchten van en naar Buenos Aires goed te betalen zijn. Tussenvluchten waren duur. Bariloche werden we enthousiast voor gemaakt door verschillende mensen, de Lonely Planet en blijkt ook een goede wijnregio en daarmee een goed alternatief voor Mendoza te zijn.

De beste manier om te boeken was online. Dit zou goedkoper zijn. In ons eerste hotel hadden we de gehele boeking zo goed als gedaan om uiteindelijk bij de betaling niet verder te kunnen omdat de verbinding niet veilig zou zijn.

Inmiddels waren de eerste drie dagen BA voorbij en hadden we een nieuw onderkomen gevonden. Dus eerst maar de spullen pakken en naar het nieuw gevonden onderkomen verkassen. Daar meteen achter de PC duiken en poging 2: Ja! Nu kunnen we betalen... De creditcard gegevens ingevuld, 'next'... En: Computer says no... 'Wilt u deze betaling bevestigen met de raboscanner' ...

Uh... Nee dat wil ik niet! ...want die hebben we niet bij ons...

Oh oh, de betaling kunnen we dus niet maken. Na enkele niet succesvolle pogingen om te bellen zijn we maar richting het vliegveld gegaan. het is inmiddels zaterdagmiddag en alle kantoren in de stad zijn dicht. Eenmaal op het vliegveld aangekomen, kunnen we niet onze reservering betalen, maar moeten we opnieuw boeken tegen lokale tarieven in plaats van de online tarieven voor Europeanen... Blijkbaar zijn die goedkoper...
Oftewel: zouden we even 200 euro extra willen betalen... Zuinige Hollander dat ik ben, ben ik eerst de telefoon ingeklommen om te kijken of we een betaling niet op een andere manier kunnen bevestigen, maar helaas. daarin is niets mogelijk... Er zit niets anders op dan 200 euro's extra te betalen... Tenzij... wacht eens even... Als iemand nu onze reservering online zou willen betalen?

Gelukkig hebben we het thuisfront kunnen bereiken en ons 200 euro kunnen besparen... Thanks!!

De laatste stap van onze planning en zoektocht zit erop. Tijd voor een verdiend middagdutje. Het is inmiddels zaterdag en vanavond gaan we op stap in Palermo!

We hebben gezellig wat rondgelopen, ons vergaapt aan de mensen en lelijke modetrends (plateauzolen tot wel 10 cm) en staan luisteren bij een leuke groep straatmuzikanten. Om uiteindelijk de avond af te sluiten met wat poolbiljart zolang tot we de zwarte bal spoorloos in de tafel hebben laten verdwijnen... Ons uur poolen was zo plots na 45 minuten afgelopen.
Van Buenos Aires kan ik me uiteindelijk zo ongeveer niets meer herinneren van bijna 5 jaar geleden, behalve de relaxte sfeer die hier hangt. In combinatie met het lekkere weer (om 3 uur 's nachts in T-shirt!) gaan we moe en voldaan naar huis.

Het meest voldaan in onze tijd in Buenos Aires waren we wellicht vrijdagmiddag rond 15:00 uur in een echte parrilla. Oftewel: een grill restaurant. Bij Don Julio in Palermo (Zelfs in Chili beroemd) stonden we in de rij te wachten waar we alvast wat bubbels voor het ongemak kregen. Eenmaal aan de beurt zagen we links en rechts de kilo's vlees voorbij komen en damn... Wat ziet dat er goed uit! Beide maar voor de Lomo de Boeuff (Tenderloin) gegaan... Niet zo'n kleintje van Rodeo a 325 gram, maar het echte werk. Er lag wel een halve kilo biefstuk op onze bordjes, de halve kilo lekkerste biefstuk ooit! Dit moet natuurlijk gepaard gaan met een wijntje, wellicht wel meer dan een. Daarom vroegen we de bediende of, als we een hele fles zouden bestellen, we deze eventueel mee naar huis zouden mogen nemen als hij niet op zou geraken (geen gekke vraag, zo midden op de dag, toch)? Nou dat was geen probleem! (is hier wel iets een probleem?). Tenminste dat zei hij, geen probleem. Maar hij bedoelde wellicht dat hij geen probleem voorzag... Wij hadden namelijk wel een probleem... Het was onmogelijk het glas leeg te krijgen. Na elke slok werd je glas direct weer bijgevuld tot de fles binnen een biefstuk leeg was.
Een heel stuk zwaarder in de maag, maar lichter in het hoofd (en portemonnee :)), gingen we naar huis. Tijd voor een siesta... Onderweg hadden we onze tussenstop bij LAN-tours (waar de vriendelijke medewerkster ons nog allerlei tips gaf ook naast de opties qua vliegen, over bijvoorbeeld dingen in en rond BA). Deze tussenstop was niet gepland, maar we kwamen er toevallig lan(g)s en enigszins aangeschoten hebben we ons dus laten informeren...

Daarna via de metro naar huis... Een late siesta werd het dus. Een siesta welke we zonder probleem en zonder knorrende maag hebben opgevolgd met een hele lange nacht slapen...

De zondag was eigenlijk onze eerste dag volledig vrij in BA, geen stress, niets te regelen... Lekker uitslapen van onze avond stappen en daarna naar San Telmo over de zondagmarkt struinen... Nog zelden zoveel meuk bij elkaar gezien (wellicht voor de 2e keer in mijn leven). Of ja, toch wel: bijvoorbeeld op de meimarkt in Tilburg. Daar kun je ook een hele nacht lang een hoop meuk kopen, maar de meeste meuk wordt ook als zodoende beschouwd door de verkopers en kost niet heel veel. Hier is het serious business en kun je voor 'antiek' nog behoorlijk in de buidel tasten. Geen wonder dat het grotendeels bij kijken blijft en dat de kraampjes aan het eind van de dag niet veel leger lijken te zijn. 's Avonds hebben we nog in een Peruviaans tentje gegeten, Cerviche en een witvis overladen met kaas en ketchup of iets dergelijks... Wel te eten, maar Cuisine Peru, komt er wederom niet zo goed vanaf...

Maandag 9 november zijn we op advies van de LAN-medewerkster naar El Tigre gegaan. Met de trein een uurtje ten noorden van Buenos Aires. Het was moeilijk te zien waarom dat zo'n fantastische plek zou zijn. Het stadje leek in onze beleving vergane glorie: de oude fruitmarkt waar het stadje om bekend staat, blijkt niet meer wat het geweest was. Wel zou de markt er leuk kunnen zijn, maar niet op een maandag was onze bevinding. Ook het pretpark was dicht. Het enige wat je er kon doen was met een boottour de Tigre delta in en een heel groot casino bezoeken. Voor de boottocht waren we al wat laat en het weer begon om te slaan. 's morgens bij vertrek was het warmer dan alle dagen daarvoor (28 graden) maar eenmaal daar werd het steeds kouder.

Wel hebben we er lekker gegeten en informatie vergaard voor eventueel zo'n boottrip door de Tigre delta tijdens onze laatste dagen voor vertrek. Met de alternatieve trein zouden we teruggaan omdat je vandaar uit nog een tussenstop aan het strand kon maken. Maar dat is er niet meer van gekomen, want er brak me toch een storm los.... Donkere wolken stortte zich leeg op een manier die we in Nederland niet kennen en binnen de kortste keren was het wel 15 graden kouder. De tussenstop hebben we aan ons voorbij laten gaan zodat we zo snel mogelijk terug bij ons hotel zouden zijn... Echter hadden we ons vergist in het eindpunt van deze trein. Die was wel op een straat in de buurt van het centrum, maar de straten zijn hier soms wat lang... Via enkele bussen, lange wachttijden (lijn 60 liet lang op zich wachten, waar andere lijnen al tien keer langs waren gekomen), kwamen we pas anderhalf uur later en wat onderkoeld aan bij het hotel, met weer dezelfde herinnering als tijdens de taxirit de stad in vanaf het vliegveld...

Wat is het hier toch groot...