Zand, zand en nog meer zand

Hallo allemaal!

Lima, daar had ik na twee dagen wel genoeg van. Een grote stad, dat is gewoon niet zo mijn ding. Wel is het leuk om direct weer te ervaren hoe relaxed de backpackers wereld is en hoe je in twee a drie dagen met verschillende mensen aan de praat komt en op stap gaat voor een biertje, wat eten of de dagelijkse boodschap(pen :)).

Lima, daar heeft iedereen na twee dagen wel genoeg! Het is echt een startpunt, tussenstop of eindpunt voor iedereen die ik gesproken heb. Geen plek dus om lang rond te hangen. Wel een plek om op elke hoek van de straat drugs aangeboden te krijgen. Vooral als je zegt dat je van Nederland komt. Maar ik blijf beleefd en zeg elke keer maar weer: No Grass-ias!

In de drie nachten in het hostel heb ik op mijn kamer met vijf bedden de volgende kamergenoten gehad: Twee Japanners, die elkaar niet kennen, een Fins koppel, een Russische die in Amerika aan het studeren is, een Amerikaanse meid en een Australische.
Geen lange houdbaarheidsdatum wat betreft kamergenoten dus. Maar goed, met houdbaarheiddata ga ik me nu niet meer bezig houden, dat heb ik de laatste drie weken thuis genoeg gedaan, hè mam? ;)

Uiteindelijk heb ik afgelopen zondag met een Australiër Dan de bus genomen naar Ica om daar de taxi te pakken naar Huacachina. En direct na vertrek uit Lima viel me op dat dit deel van Peru vooral één grote woestijn is. Een woestijn vol met Australiërs, zo lijkt het. Gisteren zijn we met een buggy voor acht personen (waarvan 5 ozzies) de enorme zandduinen in gecrost, wat echt een geweldige rit was. In dit gebied ligt de grootste (zover bekend) duin ter wereld, een hoopje zand van meer dan 2 kilometer!. Kijk, dat is nou eens een bescherming tegen global warming!

Het grappige was dat we in het donker bij het hostel waren aangekomen en ik de volgende ochtend pas tijdens het zwemmen in het zwembadje de enorme duinen zag. Mijn reisgenoot Dan daarop wijzende had de niet te missen hopen zand ook nog niet gezien. Op zoek naar het ontbijt lopen we het dorpje rond (letterlijk, het is enkel een rondweg) en blijkt het omringt te zijn me de duinen en gebouwd te zijn aan een oase. Een oase die het 50 soler (lokale currency) biljet siert.

Terug naar het crossen in de duinen: Getraind door proffessionele rallycoureurs wist de gids er een behoorlijke achtbaan-achtig avontuur van te maken. Echt een prachtige trillride! Om daarna van diezelfde duinen met een houten plank af te boarden. Door het gebrek aan de kwaliteit van de boards en tevens het gebrek aan goed functionerende klitteband, was echt boarden niet mogelijk, maar was het omlaag glijden al liggend op het board zeker zo gaaf! Ik hoop de foto’s en filmpjes snel te kunnen uploaden!
En bij thuiskomst over een x aantal maanden weet ik zeker dat ik nog zand van deze dag tegen ga komen, wat een elende zeg: Echt overal zand! Maar elk nadeel heb zijn voordeel. Nog nooit zo’n scrub behandeling gahad als in de douche bij thuiskomst, en nog gratis ook!
’s Avonds bij het eten tot ver in de nacht vergat ik als enige niet Ozzie van de 8 bijna dat ik in Zuid Amerika en niet in Australië aan het reizen was. Maar het was erg gaaf om even het gevoel te hebben van mijn trip in 2004!

7 van de 8 zijn vandaag verder gegaan, Dan en ik blijven nog een dagje. Althans, als Dan op tijd ergens geld vandaan weet te halen, anders zit hij hier nog wel even… Geld, dat blijft toch het eeuwige backpackers dilemma. En ik moet zeggen dat het leven hier duurder is dan verwacht! Schijnbaar zit ik nu in het dure meer toeristische deel van Peru.

Ik ga morgen hoe dan ook naar Nazca, bekend van de wereldberoemde Nazca-lines. Enorme lijnen met een piramideachtige precisie gegraveerd in de woestijn en alleen vanuit de lucht (>1 km) goed zichtbaar. Hoe en waarom een pre-Inca beschaving deze lijnen al ver voor Christus heeft gemaakt, is een groot raadsel waar zelfs Indiana Jones zich in 2008 nog mee heeft bemoeid. Er zijn natuurlijk de mooiste theorieën waaronder de altijd weer aanwezige aliens. En ach, waarom ook niet, wat moet je anders met lijnen alleen zichtbaar vanuit de lucht 600 jaar voor Christus!

Of ik ze ook daadwerkelijk ga bezichtigen is afhankelijk van de prijs, drukte en betrouwbaarheid van de vliegtuigjes. Even nog wat informatie inwinnen bij een Hollander die een hostel heeft in Nazca.

Daarna vertrek ik naar Cusco, waar ik aan mijn Spaanse lessen ga beginnen. Dus vanaf komende maandag zit mark weer in de schoolbanken. Gelukkig maar voor een kleine maand :). Enkel een paar dagen later ga ik in Incatrail lopen naar Machu Picchu. Een 4-daagse wandeling naar de bekende Inca ruines hoog in de Andes. Normaal gesproken moet je een plek voor deze wandeling maanden van te voren boeken. Maar het geluk zit me mee! Bijna aansluitend aan mijn 4 weken Spaans, is er nog een plekje vrij (eigenlijk zijn er vanaf 4 november meerdere plaatsen vrij, en vanaf half november meer dan genoeg… Laag seizoen? economische crisis?)!

Na Machu Picchu vertrek ik naar het zuiden naar Arequipa om daar misschien nog een wandeling te doen door de diepste kloof ter wereld waarbij je blijkbaar bijna gegarandeerd de enorme Andes Condor te zien krijgt. Daarna verwacht ik richting Bolivia of Chili te gaan om van daaruit verder naar het zuiden te trekken. Het lijkt er op dat het dus een heerlijke zomerse Kerst en Nieuwjaar in Buenos Aires kan worden!

Ergens begin volgend jaar verwacht ik voor het eerst te gaan kijken hoe lang ik weg blijf. Want ik denk van Buenos Aires een enkele vlucht te boeken naar Mexico, midden Amerika, Colombia of Ecuador om dan de reis naar het zuiden in te zetten om weer terug in Lima te komen. Want van daar vlieg ik weer terug naar huis!
En dat laatste is voor nu het enige waar ik nog niet naar uit kijk ;)!
Leuk om binnen een week toch zo snel een globale planning te hebben, maar net zo leuk dat elke dag weer een dag is om alles kompleet om te gooien!

Liefs,

Mark