(23/04)Back in Sydney... II

En dan volgt nu de uitgebreide 'van dag tot dag' beschrijving, veel plezier:

Dag 1: Adelaide - Willow Springs

Nadat iedereen is opgepikt van de verschillende hostels in Adelaide 'moeten' we ieders levensverhaal aanhoren zodat de groep elkaar leert kennen. Tijdens de eerste tussenstop moeten de laatste essentiele zaken voor een goede trip geregeld worden: Bier en Bier... Zo, nu kan de reis pas echt beginnen! De eerste dag bestaat vooral uit veel rijden...

Een tijdje na de lunchpause zien we opeens een paar emu's, de struisvogels van Oz zal ik ze maar noemen, rondlopen. Twee vrijwilligers worden gevraagd om ze te lokken. Ik wil ze graag van dichtbij zien en zet me in de etalage. Samen met Hamish moeten we een stuk verder op onze rug gaan liggen en gaan 'fietsen'. 35 graden, pal in de zon, hele dag in de auto gezeten, in de middle of nowhere lig ik dan op me rug met mijn armen en benen te zwaaien. Ben benieuwd wat die beesten op dat moment dachten, maar in ieder geval worden ze wel nieuwsgierig in deze vage hollander en Ozzie waardoor ze daadwerkelijk dichterbij komen. Ben benieuwd of iemand aan het maken van foto's heeft gedacht, de groep lag compleet in een deuk van het uhm 'interessante uitzicht' (die emu's natuurlijk).

Na dit avontuur hebben we nog een korte wandeling gemaakt om onze conditie te testen voor de komende dagen. Die is (nog) goed! Aangekomen op de eerste overnachtingsplaats waren er een aantal zaken die geregeld moesten worden:
- Het bijeen rapen van hout voor het campvuur;
- Het uitrollen (en eerste avond ook het klaarmaken) van de swags, onze miljarden sterren overnachtingsplaats;
- Het wegjagen van wat dan ook dat er op de 'toilet' kan zitten.
- Voorbereidingen voor het dinner.
- Genieten van de zonsondergang.

Op de overige campeerplaatsen wordt dit ritueel herhaald. Behalve het verjagen van de spinnen aangezien er geen toiletten meer aanwezig zijn. M.a.w. eigenlijk was de hele campeerplaats dus 1 grote toilet :)

Na de maaltijd (die echt allemaal heerlijk waren) hebben we 'wat' gedronken, gepraat en af en toe wordt er een poging gewaagd om Didgeridoo te spelen. Dit alles al kijkend naar de schitterende sterrenhemel van het zuidelijke halfrond (lijkt wel of alles mooier is hier :( ), met vele vallende sterren.

De eerste dag zit er alweer op, tijd om te gaan slapen!


Dag 2: Willow Spring - Leigh Creek

De tweede dag leren maken we kennis met het ochtend ritueel voor de komende 9 dagen. Een wake-up song! Home among the gum trees is de naam van dit erg aanstekelijk nummer wat meteen wordt opgezet zodra iedereen in de auto is gestapt. Tijdens het refrein maken we met zijn allen armgebaren om de woorden uit te bellen... Gezellig!!. Dit liedje zal me altijd bijblijven.

Net buiten de Campspot hebben we wat originele Aboriginal rotstekeningen gezien welke aangeven dat rond deze spring vers drinkwater e.d. te vinden is. Een stukje verder vandaan zien we plotseling een spinnenweb van minimaal 3 meter lang en 1 meter in hoogte tussen de bomen hangen. Ongelofelijk hoe groot en oud dit web is. Deze spin is zeker van zijn eten voor de komende maanden, zoveel had hij gevangen.

Daarna zijn we naar een schapenschuur gegaan waar we een soort van rondleiding gehad hebben. Als ik 10 mei naar mijn Jackeroo school ga weet ik alvast een beetje wat me te wachten staat... Daarna kan ik hier meer over vertellen.

Aan het eind van de ochtend beginnen we aan een zware wandeling (Wilpana Paund) in het zuiden van het 'Flinders NP' Eindelijk op de top aangekomen hebben we een mooi uitzicht op een vallei. Op de landkaart lijkt het net een krater van een komeet inslag o.i.d.

Na de lunch gaan we weer verder touren opweg naar onze tweede campspot. Onderweg komen we aan in een klein spookstadje; Beltana. Dit is het eerste dorpje waar we rond kijken om te ervaren hoe het leven in de 19de eeuw is geweest voor de mensen die ervoor gezorgd hebben dat de telegraaf (tot darwin (en via India naar Engeland))- en treinverbindingen (tot Alice Springs) vanaf Aadelaide in werking waren. Deze verbindingen waren de enige redenen voor de westerlingen om de 'outback' te doorkruisen.

Sinds de telegraaflijnen overbodig zijn en de spoorlijn verlegd is (Door de electriciteit waren stoomtreinen overbodig, water niet meer nodig, dus kon de trein door de woestijn), hebben de deze dorpjes geen nut meer. Begin jaren 60 zijn de meeste dan ook verlaten wat heeft geresulteerd in verschillende spookstadjes tussen Adelaide en Alice Springs. Andere van deze 'dorpjes' bestaan nu nog, maar je vindt er niet veel. Maximaal 10 mensen, een tankstation, wat reserve banden, ijs, bier en veeel vliegen.

Aan het eind van de middag komen we bij de nieuwe railsverbinding. Precies op dat moment komt er een trein uit de kolenmijn. Tijd voor een foto! Al rennend naar een goede plek beginnen we de wagons te tellen. 163 Wagonnetjes lang, minimaal 2 kilometer trein vol met kolen.

Op onze tweede campspot aangekomen ontmoeten we na de maaltijd twee Aboriginals. Dit zijn de eigenares en een van haar zonen die op de boerderij werken waar wij op verblijven (ergens in hun 70 km2 grote schapenwijland...). Hoewel het jammer is dat deze mensen niets meer van de originele aboriginal cultuur weten (Veel is verloren gegaan) was het wel interessant om te horen hoe moeilijk het leven is geweest voor niet-westerlingen. Vooral tot 1972(?), maar ook nadat aboriginals gelijke rechten hebben gekregen t.o.v. de blanke 'Australi$B!&(Bs' is het moeilijk om hun hoofd boven water te houden.